De Grote Groene Golf bij de Great Ocean Road

Het gebulder van een grote groene golf die op je af komt rollen. Daar denk ik nog wel eens aan terug toen we op Gibson Beach stonden. De toegang naar dit strand is alleen mogelijk via een lange steile trap. De eerste treden van deze trap werden honderden jaren geleden al gemaakt door een lokale Aboriginal stam, de Kirrae Whurrong. In 1869 kregen de treden de ‘officiële’ naam Gibson Steps. Deze naam werd gekozen omdat er vlakbij een zelf voorzienende boerderij was van Hugh Gibson. Hij gebruikte regelmatig de trappen om naar het strand te gaan.

Gevaarlijke golf

Terwijl ik daar op het strand stond dacht ik terug aan wat ik nog meer gelezen had over het strand. Met die grote groene golven. Dat hier vissers en zeevaders aan en van land gingen! Dat moet toch een gevaarlijke en soms levensbedreigende situatie zijn geweest. Want die golven, hier aan de zuidkust van Australië, hebben vrij spel. Ze donderen het strand op. Zwemmen is hier verboden, omdat de stroming gewoon te sterk is.

Loch Ard

Schepen vergingen hier regelmatig. Zoals op een mistige dag op 1 juni 1878 verging hier vlakbij een groot schip, de Loch Ard. Maar twee mensen wisten de ramp te overleven: Tom Pearce and Eva Carmichael. Zij werden opgevangen op de boerderij van Hugh Gibson.

Wij waren hier ’s ochtends en er was nu niemand op het strand. Geen visser, geen boot, geen Hugh Gibson. Alleen Fida en ik samen. We liepen over het strand en konden in de verte al de 12 Apostelen zien.

De golf. Ja de groene golven! Die bulderen hier recht op je af. Gelukkig is het strand lang en veilig.

Doordat het licht ’s ochtends prachtig was, kon ik heerlijk foto’s maken. Van de 70 meter hoge kliffen, het strand en van de golven. Want het zien van zo’n grote groen golf was prachtig. De wind die het witte schuim eraf blies, het omslaan, het gebulder. Elke golf is weer anders. Ik nam vele foto’s. Bij thuiskomst en bij het na bewerken vond ik een heel stel die geschikt zijn voor aan de muur. Zoals deze:

Deze foto vind ik zelf één van de mooiste:

Behang

De klant die deze foto kocht bestelde die op behang! Dat lijkt me erg indrukwekkend. Het is mooi om te weten dat mijn foto nu ergens aan de muur hangt in Grijpskerke. Misschien ziet het er wel ongeveer zo uit:

Ik heb nog meer verhalen geschreven achter de foto’s die ik heb gemaakt:

Spiky Beach in Tasmanië

Wanneer de kleine slaapt, blader ik regelmatig door m’n foto’s van onze reizen. Dit keer bekeek ik de foto’s van Tasmanië toen mijn oog viel op dit beeld van Spiky Beach. Langs de oostkust van Tasmanië loopt een mooie weg, die je naar allerlei afgelegen, mooie, kleine baaitjes brengt. Hier sprak Spiky Beach ons aan vanwege de afwisselende kleuren. Het oranje mos, naast het heldere turquoise water. De blauwe lucht boven het groene heuvelige gras.

Er was niemand te zien in deze baai, net als in de vele andere baaien. In de lente is het water nog te koud om in te zwemmen en er zijn ook nog niet heel veel toeristen. Dus we hadden het rijk voor ons alleen. Ik liep er rond en schoot verschillende foto’s. Heerlijk, wat een ruimte, vrijheid en rust hier.

We ontdekten dat er iets verderop ook een oude stenen brug was. Deze brug was ooit gemaakt door veroordeelden criminele die in die tijd aan het werk werden gesteld. Het bijzondere van de Spiky Bridge zijn alle gevaarlijk uitziende stenen punten aan de railing.

Bij het nabewerken fantaseerde ik hoe het zou zijn om deze foto groot aan de muur te zien hangen. Zoals je op de foto hierboven ziet zal het de ruimte een prachtige sfeer geven. Daarnaast is het ook nog een goed voor je ontwikkeling. Lees meer daarover in m’n vorige blog artikel.

Interesse in deze foto van Tasmanië?

Deze unieke foto, of vele andere, is te bestellen via werk aan de muur. Kies je formaat en materiaal en binnen een week hangt hij bij jouw aan de muur. Hand gemaakt en altijd gratis verzending!

 

Ondersteund door WordPress | Thema: Baskerville 2 door Anders Noren.

Omhoog ↑