Restaurant in Alghero, Sardinië

Sardinië! Een prachtig eiland om te bezoeken! Tijdens onze ontdekkingstocht over het eiland kwamen we in het schilderachtige Alghero terecht.

Deze historische stad is tegenwoordig een toeristische trekpleister, maar dat is net niet altijd geweest. De stad heeft een lange geschiedenis die teruggaat tot vóór de Romeinse tijd. Het werd gesticht door de oude Nuraghi-mensen en later veroverd door de Feniciërs, die het “Al-Gher” noemden (wat “de grot” betekent in het Arabisch). Er hebben zich hier heel wat oorlogen afgespeeld, want de stad is in handen geweest van de Romeinen, Vandaliërs, Byzantijnen en Cataloniërs voordat het deel werd van Italië in 1861.

Catalonië 

De Spaanse invloeden zijn hier nog altijd aanwezig, De Catalaanse taal wordt er nog steeds breed gesproken en veel gebouwen en straten hebben een duidelijke Catalaanse stijl.

In de 20e eeuw ontwikkelde Alghero zich tot een populaire toeristische bestemming vanwege zijn prachtige stranden en rijke geschiedenis. Het staat nu bekend als de “Parel van de Middellandse Zee” en trekt bezoekers uit de hele wereld.

Camping vlakbij Alghero

Wij verbleven op een camping vlakbij de stad. De camping is prachtig gelegen aan de monding van de Rio Barca. In de rivier liggen nog de overblijfselen van een oude stenen brug. Van hier uit was het een klein stukje rijden Alghero langs een prachtige grote baai. Hier vind je ook een mooi strand, het Lido di Alghero.

Het uitzicht vanaf de camping vlakbij Alghero, over de Rio Barca. Met links de stenen brug. Waar nog elke dag vanaf gevist wordt.

Het verhaal achter de foto uit Alghero

Toen we aankwamen in Alghero zagen we al snel dat het centrum vol staat met prachtige oude gebouwen. Er zijn allerlei mooie pleintjes en krappe straatjes. Tijdens het rondlopen viel mijn oog op allerlei mooie foto mogelijkheden.

Zo ook bij dit restaurant, Trattoria Lo Romanì. Toen ik op Google Maps wilde kijken of ik het restaurant nog kon vinden werd ik verrast. Bij het inzoomen op Alghero was er één restaurant meteen zichtbaar: Trattoria Lo Romanì. Grappig! Het restaurant heeft een goede beoordeling op Google: 4,6 sterren.

Toen ik voor het Lo Romanì stond viel m’n oog op de combinatie van elementen. Het mooie houten bord, met de naam van het restaurant, de stevige metalen hekken, het bordeaux rode luifeltje en de keien uit de lokale river. En dan nog de bloemen, de regenpijp… als je goed kijkt is er genoeg te zien! Toch vind ik het geen drukke foto. Hopelijk vind je hem mooi om aan je muur te hangen! Je kunt hem ook laten afdrukken op hout.

Klik op de foto hieronder om naar de webshop te gaan.

Album Sardinië

Ik heb nog meer foto’s te koop van Sardinië voor aan de muur. Hieronder zie je welke werken ik te koop aan bied.

De Grote Groene Golf bij de Great Ocean Road

Het gebulder van een grote groene golf die op je af komt rollen. Daar denk ik nog wel eens aan terug toen we op Gibson Beach stonden. De toegang naar dit strand is alleen mogelijk via een lange steile trap. De eerste treden van deze trap werden honderden jaren geleden al gemaakt door een lokale Aboriginal stam, de Kirrae Whurrong. In 1869 kregen de treden de ‘officiële’ naam Gibson Steps. Deze naam werd gekozen omdat er vlakbij een zelf voorzienende boerderij was van Hugh Gibson. Hij gebruikte regelmatig de trappen om naar het strand te gaan.

Gevaarlijke golf

Terwijl ik daar op het strand stond dacht ik terug aan wat ik nog meer gelezen had over het strand. Met die grote groene golven. Dat hier vissers en zeevaders aan en van land gingen! Dat moet toch een gevaarlijke en soms levensbedreigende situatie zijn geweest. Want die golven, hier aan de zuidkust van Australië, hebben vrij spel. Ze donderen het strand op. Zwemmen is hier verboden, omdat de stroming gewoon te sterk is.

Loch Ard

Schepen vergingen hier regelmatig. Zoals op een mistige dag op 1 juni 1878 verging hier vlakbij een groot schip, de Loch Ard. Maar twee mensen wisten de ramp te overleven: Tom Pearce and Eva Carmichael. Zij werden opgevangen op de boerderij van Hugh Gibson.

Wij waren hier ’s ochtends en er was nu niemand op het strand. Geen visser, geen boot, geen Hugh Gibson. Alleen Fida en ik samen. We liepen over het strand en konden in de verte al de 12 Apostelen zien.

De golf. Ja de groene golven! Die bulderen hier recht op je af. Gelukkig is het strand lang en veilig.

Doordat het licht ’s ochtends prachtig was, kon ik heerlijk foto’s maken. Van de 70 meter hoge kliffen, het strand en van de golven. Want het zien van zo’n grote groen golf was prachtig. De wind die het witte schuim eraf blies, het omslaan, het gebulder. Elke golf is weer anders. Ik nam vele foto’s. Bij thuiskomst en bij het na bewerken vond ik een heel stel die geschikt zijn voor aan de muur. Zoals deze:

Deze foto vind ik zelf één van de mooiste:

Behang

De klant die deze foto kocht bestelde die op behang! Dat lijkt me erg indrukwekkend. Het is mooi om te weten dat mijn foto nu ergens aan de muur hangt in Grijpskerke. Misschien ziet het er wel ongeveer zo uit:

Ik heb nog meer verhalen geschreven achter de foto’s die ik heb gemaakt:

Spiky Beach in Tasmanië

Wanneer de kleine slaapt, blader ik regelmatig door m’n foto’s van onze reizen. Dit keer bekeek ik de foto’s van Tasmanië toen mijn oog viel op dit beeld van Spiky Beach. Langs de oostkust van Tasmanië loopt een mooie weg, die je naar allerlei afgelegen, mooie, kleine baaitjes brengt. Hier sprak Spiky Beach ons aan vanwege de afwisselende kleuren. Het oranje mos, naast het heldere turquoise water. De blauwe lucht boven het groene heuvelige gras.

Er was niemand te zien in deze baai, net als in de vele andere baaien. In de lente is het water nog te koud om in te zwemmen en er zijn ook nog niet heel veel toeristen. Dus we hadden het rijk voor ons alleen. Ik liep er rond en schoot verschillende foto’s. Heerlijk, wat een ruimte, vrijheid en rust hier.

We ontdekten dat er iets verderop ook een oude stenen brug was. Deze brug was ooit gemaakt door veroordeelden criminele die in die tijd aan het werk werden gesteld. Het bijzondere van de Spiky Bridge zijn alle gevaarlijk uitziende stenen punten aan de railing.

Bij het nabewerken fantaseerde ik hoe het zou zijn om deze foto groot aan de muur te zien hangen. Zoals je op de foto hierboven ziet zal het de ruimte een prachtige sfeer geven. Daarnaast is het ook nog een goed voor je ontwikkeling. Lees meer daarover in m’n vorige blog artikel.

Interesse in deze foto van Tasmanië?

Deze unieke foto, of vele andere, is te bestellen via werk aan de muur. Kies je formaat en materiaal en binnen een week hangt hij bij jouw aan de muur. Hand gemaakt en altijd gratis verzending!

 

Lefkas, Griekenland

We sprongen in de auto en reden de goed geasfalteerde wegen op van Lefkas. Het was nog vroeg in de ochtend, de zon was net boven de horizon gekomen van het azuur blauwe water bij de kustplaats Nidri. Vandaag gingen we op pad om het eiland rond te rijden. We hadden een aantal plekken bedacht om te bezoeken.

Om te beginnen reden we langs de grillige kust naar het zuiden om uit te komen in Vasiliki. Hier waren we van de week al een keer wezen kijken, dus nu konden we meteen door naar het meest zuidelijke punt van het eiland, waar een oud klooster staat waar nog steeds monniken wonen. En een stuk zuidelijker nog naar de vuurtoren. Vanaf de vuurtoren hadden we een prachtig uitzicht over de zee op Kefalonia.

De baai van Vasiliki

Uitzicht op Kefalonia

Vervolgens reden we door richting de west-kust van het eiland. Met de steile rotsen, verre uitzichten, vele olijfbomen en panorama-restaurants. We kwamen uit bij Porto Katsiki, een bekend strand dat via bochtige wegen, uitgehakt uit de rotsen, te bereiken is. In het hoogseizoen is het hier al snel druk. Dus mocht je op dit prachtige strand willen chillen en zwemmen in het heldere blauwe water, kom dan zo vroeg mogelijk. Of laat in de middag, want vanaf het strand kun je een prachtige zonsondergang bekijken.

Zwemmen bij Porto Katsiki

Schelpen in de lucht

Porto Katsiki

Weer een stuk naar het noorden gereden gingen we eten bij een restaurant met uitzicht op de Ionische zee. Zoals je hieronder kunt zien. De prachtige eucalyptus boom met de rode barst deed mij aan Australië denken. Waar je deze bomen overal kunt zien. Er zijn vele soorten van. De bladeren kun je in je neus stoppen tegen de verkoudheid.

We zochten ter vergeefs nog een strand om even te verkoelen, echter vanwege het hoogseizoen was dat niet te doen. Er was geen parkeerplaats meer te vinden langs de kust. Dus besloten we een bezoek te brengen aan het Faneromeni klooster, vlakbij Lefkas-stad.

Binnenkort hier ook nog een paar unieke foto’s van te vinden voor aan de muur.

Ondersteund door WordPress | Thema: Baskerville 2 door Anders Noren.

Omhoog ↑